(ժղ․) դեպի այսինչ տեղն եմ ճանապարհ ընկնում ◆ Թողնում է տուն ու տեղ, հերն ու մեր, գլուխը փեշն է դնում․ որտե՞ղ ես, Ոսկի քաղաք, քեզ եմ գալիս։ Հովհաննես Թումանյան◆ «Թագավոր, որտեղ ես, գալիս ենք քեզ մոտ», ասում են քաղաքի առաջավորներն ու ճամփա ընկնում։ (Ավետիք Իսահակյան)◆ Փախնում է, հատե [հա՛յդե] քավորոջ գեղ, հ'ուրտի ես էկա։ ◆ Կը մտնա թավլեն [«ախոռ․ գոմ»], զէշ կը քաշե դուս, կը հեծնա, ու հա՜յդե , քաղաք, յուր իս, էկա։
