Jump to content

մենաբարբառ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Ստուգաբանություն

[խմբագրել]

Բացատրություն

  1. (լեզվբ․) արտասանական պրոցեսի ողջ ընթացքում արտաբերման նույն որակը՝ տեմբրը, պահպանող ձայնավորները, կամ, ըստ կազմության, այն ձայնավորները, որոնք բաղադրիչների չեն վերածվում

Հոմանիշներ

[խմբագրել]
  1. միաբարբառ, միաձայն

Աղբյուրներ

[խմբագրել]
  • Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։