վկա գո

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ վկայ

վանկեր՝ վ(ը)•կա

Ստուգաբանություն

Փոխառություն իրանական աղբյուրից՝ *vīkay. հմմտ. ավեստերեն vīkaya, միջին պարսկերեն vīkay:

Գոյական

որևէ դեպքի՝ իրադարձության և այլն անձամբ եղած մարդ, ականատես ◆ Մենք վկա եղանք տիեզերական ահեղ փոթորկին: «Գրական թերթ»
որևէ իրադարձության՝ երևույթի և այլնի ժամանակակից կամ մասնակից մարդ ◆ Բուրժուական գրողը, աշխատավոր ժողովրդի սոսկալի կեղեքումների վկան ստիպված է շատ բան կեղծել իր ստեղծագործությունների մեջ: Ն. Օստրովսկի
(իրավ․) գործի մասին իրեն տեղեկություններ հայտնելու համար դատարան կանչվող անձ
(պշտն․) որևէ գործողության՝ արարողության և այլն իսկությունը կամ ճշմարտությունն ու արդարացիությունը պաշտոնապես հաստատելու համար մասնակից դարձվող անձ
(փխբ․) որևէ բանի վկայությունը՝ ապացույցը՝ հանդիսացող հուշարձան՝ տվյալ՝ երևույթ և այլն ◆ Այդ կոթողները մեր հին մշակույթի լուռ վկաներն են:
(փխբ․) որևէ բանի մնացորդ՝ հետք, որ ապացուցում է այդ բանի երբեմնի գոյությունը ◆ Լոկ մոխրին էր վկան իր հայրական տնից: (Գուրգեն Բորյան)
(կրոն․) կրոնի համար նահատակված մարդ, նահատակ, մարտիրոս
զանազան բառերի կապակցությամբ կազմում է երդման բանաձևեր՝ որևէ բանի միսկությունը հաստատելու համար ◆ Էս հացը վկա: ◆ Մորս գերեզմանը՝ հիշատակը վկա: ◆ Աստված վկա:

Հոմանիշներ

ակնատես
ականջալուր
(իրավ․) դատավկա, մեղադրավկա, վկայախոս (հզվդ․)
(կրոն․) նահատակ, մարտիրոս, նախավկա, նախամարտիրոս, զոհ

շարունակել․․․