Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ փոթորկել

վանկեր՝ փո•թոր•կել

Կազմություն

Արմատ՝ փոթորիկ, վերջածանց՝ -ել:

ալեկոծել, ալեկոծություն առաջացնել
հուզել, խռովել, վրդովել ◆ Ինչո՞ւ ես խաղաղ հոգիս փոթորկում: Հովհաննես Թումանյան
(փխբ․) իրար խառնել, ծփացնել, ծածանել, փողփողել ◆ Արմենուհին բազմոցեն խրոխտ կ'ոստնու վեր՝ փոթորկելով ուսերուն շուրջն իր վարսեր: (Դանիել Վարուժան)
(փխբ․) իրարանցում՝ թոհուբոհ առաջ բերել
(փխբ․) փոթորկի նման վազեցնել, կատաղորեն վազեցնել ◆ Մռնչալով ելավ տեղից էն առյուծի առյուծ որդին, իր ձին հեծավ ու փոթորկեց, խաղաց, շողաց Թուր-Կեծակին: Հովհաննես Թումանյան
փոթորիկ բարձրանալ
ալեկոծվել, ալեկոծության մեջ լինել ◆ Կարծես շատ հեռվում դղրդում էր փոթորկված ծովը: (Ակսել Բակունց)
(փխբ․) կատաղել, մոլեգնել
(փխբ․) հուզվել, բորբոքվել, վրդովվել
(փխբ․) ընդվզել, ապստամբել
(փխբ․) ոգորել, պայքարել
(փխբ․) կատաղի թափով վազել՝ սուրալ՝ արշավել ◆ Ձին փոթորկեց, փայլատակեց ու ցած իջավ Թուր-Կեծակին: Հովհաննես Թումանյան