 չար ած

Հայերեն

ՄՀԱ՝ [ɔɾvɑ bɑr/hulisi 24, 2015 tʰ.]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ չար

Ստուգաբանություն

Ածական

ոչ բարի, չարությամբ լցված, չարիք գործելու հատկություն ունեցող ◆ Չար մարդ:
չարություն պարունակող, չարիք արտահայտող ◆ Չար ժպիտ՝ հայացք:
չարիք պատճառող՝ բերող, չարիք ծնող ◆ Չար արարք՝ գործ:
ոչ հաջողակ, ձախորդ, աղետավոր ◆ Չար ժամի երկար:
դաժան, դժնի ◆ Գազանի պես չար, օձի պես նենգ թշնամի:
զայրալից, զայրույթ՝ բարկություն արտահայտող, չարացած ◆ Չար դեմք՝ կերպարանք՝ ձայն:
չարաճճի, անհանգիստ ◆ Չար երեխա:
վատ, հոռի, անպիտան ◆ Չար պտուղ:
չարախոս, ուրիշների մասին աննպաստ բաներ խոսող՝ ասող ◆ Նա ամենից շատ վախենում Էր չար բերաններն ընկնելուց:
կատաղի ◆ Մեր շները բավական չար են, տեր սեպուհ: (Րաֆֆի)
անխիղճ, անգութ, անողորմ ◆ Մենք կփոխենք դրանց համոզումը և կստիպենք հավատալ, որ չարերից զատ, կան աշխարհում կարեկից մարդիկ: (Մուրացան)
որտեղ կամ երբ շատ չարագործություններ են լինում, չարագործություններով լցված, չարիքներով պատված՝ բռնված ◆ Էլ ինչո՞ւ ես քարը թողնում քարի վրա, չար աշխարհ: (Ավետիք Իսահակյան)

Գոյական

չարություն, չարիք ◆ Ես չեմ ցանկանա նրա չարության փոխարեն չար գործել: (Րաֆֆի)
աղետ ◆ Այս ի՞նչ չարի հանդիպեցինք:

շարունակել․․․