Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ տնաբոյս

վանկեր՝ տ(ը)•նա•բույս

Կազմություն

Արմատ՝ տուն, հոդակապ՝ -ա-, արմատ՝ բույս:

տանը բուսած, տնային պայմաններում աճած ◆ Տնաբույս ծաղիկ: ◆ Ես թշնամուս անգամ չեմ կամենում Տնաբույս ճյուղ լինել արմավենու: Պարույր Սևակ
տանը պատրաստած, տնայնագործական եղանակով գործած՝ պատրաստած ◆ Տնաբույս կտավ:
տանը ուսած, ինքնակրթությամբ զարգացած, ինքնուս ◆ Տնաբույս նկարիչ:
(փխբ․) սահմանափակ գիտելիքների կամ հմտությունների տեր, անզարգացած ◆ Տնաբույս գիտնական՝ գրող: ◆ Ահա այս է, որ պետք է ամենից առաջ հասկանան մեր տնաբույս քննադատները: Եղիշե Չարենց
(փխբ․), (արևմտհ․) անվարժ, անհմուտ, անշնորհք ◆ Տնաբույս մի ձեռք խև ռոկ-ըն-ռոլլի ձայնագրությունն էր կպցրել բարակ: Սիլվա Կապուտիկյան
(փխբ․), (արհմրհ․) ինքնակոչ, ինքն իր մասին այս կամ այն համարումն ունեցող (առանց իրականում այդպիսին լինելու) ◆ Տնաբույս գրականագետը վեպը պատվածքից դեռ չի տարբերում, բայց դաս է տալիս: «Գրական թերթ»