ազդարար
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑzdɑˈɾɑɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ազ•դա•րար
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Ածական
- տեղեկացնող, հայտնող, իմաց տվող ◆ Ազդարար շեփոր։ ◆ Հովիվների ազդարար ձայնի արձագանքը տարածվում էր բլուրների վրա։ (Մուրացան)
Թարգմանություններ[խմբագրել]
| լրատու, ծանուցող | |
| հայտարարող | |
Գոյական
- (հնց․) բանվորներին զարթնեցնող և աշխատանքի սկիզբը ազդարարող պաշտոնյա
- հայերեն առաջին պարբերաթերթի անունը ◆ «Ազդարարի» առաջին համարը լույս է տեսել 1974 թվականի հոկտեմբերի 16-ին Մադրասում։
Հոմանիշներ[խմբագրել]
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | ազդարար(ը) | ազդարարներ(ը) |
| Սեռ. | ազդարարի | ազդարարների |
| Տր. | ազդարարի(ն) | ազդարարների(ն) |
| Հայց. | ազդարար(ը) | ազդարարներ(ը) |
| Բաց. | ազդարարից | ազդարարներից |
| Գործ. | ազդարարով | ազդարարներով |
| Ներգ. | ազդարարում | ազդարարներում |
| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ[խմբագրել]
| լրաբեր, բանբեր | |
| խոսափող (փոխաբերական) | |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։