ականջխաբուկ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [ɑkɑnd͡ʒχɑˈbuk]
վանկեր՝ ա•կանջ•խա•բուկ
- Վան՝ խաբկանք ◆ Մի րոպե նրան թվաց, որ կողքի այգում ինչ-որ շարժում կա։ «Ականջխաբուկ է»,− մտածեց նա և սկսեց փորել։ ԳՄՀ
- տե՛ս չոբանխաբուկ
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։