ակունք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑkuŋkʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ա•կունք
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Գոյական
- անցք, որից բխում է ջուրը, ջրի ակ ◆ Ու երջանիկ ակունքներին երազուն՝ Պոետները կանչում են ու անց կենում։ Հովհաննես Թումանյան
- այն տեղը, որից սկիզբ է առնում գետը
- (փխբ․) որևէ բանի սկիզբ ◆ Ուսումնասիրեցեք մարդկանց սահմանած օրենքներն աշխարհի վրա, մտքով թափանցեք նրանց ծագման ակունքները: (Անահիտ Սահինյան)
Հոմանիշներ[խմբագրել]
- ջրաբերան, ջրակունք
- աղբյուր, ակ, ակնաղբյուր
- տե՛ս սկիզբ
- տե՛ս սկզբնաղբյուր
- աղբերակ, ակնաղբյուր, ակ, բունակն (հնց․)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | ակունք(ը) | ակունքներ(ը) |
| Սեռ. | ակունքի | ակունքների |
| Տր. | ակունքի(ն) | ակունքների(ն) |
| Հայց. | ակունք(ը) | ակունքներ(ը) |
| Բաց. | ակունքից | ակունքներից |
| Գործ. | ակունքով | ակունքներով |
| Ներգ. | ակունքում | ակունքներում |
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
 |
Վիքիպեդիայում հոդված կա հետևյալ թեմայով՝ Ակունք: |