ակռկել

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ա•կ(ը)ռ•կել 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Բայ

  1. Նոր Բայազետ, Վան, Մուշ, Շատախ՝ մի բանի դեմ առնելով կամ մեջը խրվելով՝ լռվել ◆ Նա… ակռկեց փշալարին, շալվարը պատռեց։ (Նաիրի Զարյան) ◆ Իր ծամերից երկու փունջ ակռկավ բերդի ծերին ու մինչև էսօր վառված գերանի պես կերևան։ Խաչիկ Դաշտենց
  2. Վան՝ (փխբ․) կպչել, պոկ չգալ, կառչել ◆ Ակռկել է օձիքես։ (Հրաչյա Աճառյան)
  3. Վան՝ կուլ չգնալ, բկին կանգնել ◆ Շատ պարև խորած կոտ Արամին, ասա ինոր սկուն տաճկցար, որ Սուրփ Աստըվածն էլ մոռցար, ինոր կերած խացն ակռկի իր պյոկ, էլ պան չեմ ասե։ ԱՏՍ

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. (ժղ․) լռվել
  2. կառչել, կպչել, փակչել, ասռել (գվռ․), դեմ առնել, դեմ ընկնել, ատամներով բռնել

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Թարգմանություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]