Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ա•հե•ղա•գոչ

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

ահեղ գոչյունով, ահեղաձայն ◆ Եվ երգում էր մեկը, հզոր, հուժկու ձայնով ահեղագոչ: Եղիշե Չարենց

ահռելի ձայն հանելով, ահեղ հնչելով ◆ Պսպղում են ջրեր, սողոսկում այս-այն ուղղությամբ, հետո միանում են, խոշորանալով ջրվեժ կազմում և իջնում են ահեղագոչ: Վրթանես Փափազյան

ահեղագոռ, ահագնագոչ, ահագնագոռ, ահագոչ, ահավորագոչ, ահակռինչ, ահագնադռինչ, ահագնադղորդ, մեծադղորդ, ահագնաձայն

Բաղադրյալ բառեր
ահեղագոչություն

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։