ահվալ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ահ•վալ
- Արարատյան, Ղարաբաղ, Թբիլիսի, Վան, Ուրմիա, Նոր Նախիջևան, Հավարիկ՝ դրություն վիճակ ◆ Կյանք ու ահվալիդ մատաղ, դովլաթ ու մալիդ մատաղ։ Աշոտ Հովհաննիսյան ◆ Տանուտերը Ղարաքիլիսա մարդ ղրկեց կնյազի մոտ ու բանի ահվալն իմացում տվեց։ (Խաչատուր Աբովյան)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։