Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ աղաչաւոր

վանկեր՝ ա•ղա•չա•վոր

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

աղաչանք՝ խնդիրք ունեցող
(հնց․) աղոթող ◆ (Անոնք) վարն ետևնին թողուցած Աղաչավոր մայրեր, հարսեր արցունքոտ, կերթան, Կերթան, կապույտին մեջ լողալով։ (Դանիել Վարուժան)
(հնց․) աղաչական ◆ Հանկարծ աղջկա տխուր և աղաչական պատկերը երևեցավ նրան։ (Րաֆֆի)

աղերսավոր, թախանձավոր, պաղատավոր, ողոքավոր
աղոթավոր, աղոթական, աղոթարար, աղոթիչ, աղոթահայց, աղոթկեր, (հզվդ․)՝ աղոթակիր, աղոթակեր, աղոթարկու, աղոթավոր
խնդրարկու, խնդրատու, դիմումատու, աղերսարկու, հայց(ա)վոր, հայցատու, (հնց․)՝ խնդրամատույց, աղերսավոր, աղերսահայց, աղերսարար

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։