աղավաղ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɑʁɑˈvɑʁ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ աղաւաղ

վանկեր՝ ա•ղա•վաղ 

Ստուգաբանություն

Թերևս կրկնավոր ձև՝ բնիկ հնդեվրոպական * al- «թափառել, մոլորվել» արմատից. հմմտ. հայերեն աղանդ։ Ավելի քիչ հավանական է դիտել որպես այլայլ-ի տարբերակ։

Ածական

(բնստ․) աղավաղված, խեղաթյուրված ◆ Արվեստագետ կկոչվի մեկը, որ ժողովրդային մեկ քանի զուլալ սիրերգներ իր աղավաղ զգացմունքներով պղտորելե վերջ՝ նույն բանը կփորձե։ (Միսաք Մեծարենց)

Հոմանիշներ

աղճատ, աղճատուն, խեղաթյուր

Արտահայտություններ

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ deformation, disfigurement, defacement գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ уродование (ru) ‎(urodovanije), деформация (ru) ‎(deformacija), обезображивание (ru) ‎(obezobraživanije) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։