Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ աղերսարկու

վանկեր՝ ա•ղեր•սար•կու

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

աղերսող, աղաչող, պաղատող ◆ Աղերսարկու աչքեր։ (Միսաք Մեծարենց) ◆ Ձեռքերս յուր ափին մեջ առավ, տրորեց մատներս և աղերսարկու ակնարկներ ուղղելով ինձ՝ կը հարցներ։ Տիգրան Կամսարական

աղերսագիր ներկայացնող, խնդրարկու ◆ Կշտամբում է Ասլանն աղերսարկուին և հեռանում։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Եվ ահա հանդուգն ուսուցիչ մ'ալ կ'ավելանա այս աղերսարկուաց ամբողջ խմբին վրա։ Տիգրան Կամսարական

լալագին կերպով, աղաչանք անելով ◆ Անդրանիկ Ֆեներճյան ցած ձայնիվ աղերսարկու և կորագլուխ պիտի աղաչեր իրեն։ Տիգրան Կամսարական

խնդրատու, խնդրարկու, դիմումատու, հայց(ա)վոր, հայցատու, (հնց․)՝ խնդրամատույց, աղերսավոր, աղերսահայց, աղերսարար

Բաղադրյալ բառեր
աղերսարկություն

աղերսող (ածական)
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ умоляющий (ru) ‎(umoljajuščij), молящий (ru) ‎(moljaščij) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

խնդրատու (գոյական)
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ проситель (ru) ‎(prositelʹ) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

աղաչելով (մակբայ)
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ с мольбой (ru) ‎(s molʹboj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։