ամբաստանել

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ամբաստանել

վանկեր՝ ամ•բաս•տա•նել 

Կազմություն[խմբագրել]

Արմատ՝ ամբաստան, վերջածանց՝ -ել:

Բայ

  1. դատարանում մեկի վրա որևէ հանցանք բարդել, մեկին մեղադրել ◆ Կարելի՞ է առանց ստուգելու ամբաստանել: (Վահան Թոթովենց)
  2. հրապարակով մեկին հանցանք վերագրել
  3. մեկի դեմ գրավոր կամ բանավոր բողոքել ◆ Բարձրագույն դասու ուսանողք հավաքաբար բողոքագիր մը մատուցած էին հայկաբանության ուսուցչին դեմ, զոր կամբաստանեին իբր անգետ հայ լեզվին։ Տիգրան Կամսարական ◆ (Նա) չի հասկանում իրեն, ամբաստանում է, անպատվում՝ անհարկի, սուրսայր խոսքերով։ (Բոգդան Վերդյան)
  4. (իրավ․) ցուցմունք տալ դատարանում՝ դատի չենթարկված անձերի մասին, իբրև իր հանցակիցների, հանցակցության մեջ մեկին մեղադրել

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. մեղադրել (իրավ․)
  2. զրպարտել, չարախոսել, չարաբանել, բանսարկել, ավանարկել, վատաբանել, հերյուրել, (փխբ․)` սևացնել, մրոտել, սևել, (ժղ․)` ճակատը մուր քսել, մուր քսել, հոգուն մեղք անել, գլխին կեղտաջուր ածել, գլխին կեղտաջուր լցնել, արյան հաց բրդել, արյունը քսել մեկ դռանը (ժղ․), գլխին գործ փաթաթել

Աղբյուրներ[խմբագրել]