ամենասուր

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

վանկեր՝ ա•մե•նա•սուր• 

Բառակազմություն[խմբագրել]

Ածական

  1. (նորբ․) (բնստ․) ամենից շատ սուր ունեցող, սրերով ամենից հարուստ ◆ Ո՞ւր է ասուրն ամենասուր, ամենագուն հեռահար, Ծովերն ընկան սրերն անհետ, չիք պատյանն էլ ափերին։ Հովհաննես Շիրազ

Աղբյուրներ[խմբագրել]