այեղ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ա•յեղ 

  1. Արարատյան, Ղարաբաղ՝ սթափ, զգաստ, գինովությունը անցած, ուշքը վրան ◆ այեղ ժամանակ շատ խելոք է խոսում ◆ Գառնիկը վերչերս հեչ այեղ չեր ըլլի, սատա խըմեր կը (Ձեռագիր)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։