աներկրորդ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɑnɛɾkˈɾɔɾd]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ աներկրորդ

վանկեր՝ ան•երկ•րորդ 

Ածական

1. տե՛ս անզուգական ◆ Կը պաղատիմ ևս Քեզ, ով զորությանց Դուն աներկրորդ գեղեցկություն։ Սիամանթո

Արտահայտություններ

1. երկրորդվող,
2. նախորդը,
3. կրկնելին,
4. չունեցող,
5. անկրկնելի,
6. երկրորդը,
7. նմանը,
8. չունեցող,
9. անզուգական։

Բաղադրյալ բառեր
|} անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։