Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ անկամ

վանկեր՝ ան•կամ

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

կամքի ուժից զուրկ, թուլակամ ◆ Սառայի ամուսնուն ներկայացրի ո՛չ թե իբրև անհիշաչար, թույլ ու անկամ մի երիտասարդի… այլ իբրև մի կատաղի մարդու։ (Նար-Դոս) }
ակամա, իր կամքից անկախ ◆ Բայց հեռանում են անկամ, ի՞նչն է վանում ինձ, ինչո՞ւ։ (Վահան Տերյան)
անկամորդ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։