Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ան•հա•վատ

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

չհավատացող, հավատ չընծայող
կրոնը չընդունող, կրոնական հավատ չունեցող ◆ Հավատացյալներ և անհավատներ:
(հնց․) այլակրոն ◆ Քրիստոնյաներ անզուսպ հայհոյում էին «անհավատներին»՝ անխնա ծեծելով նրանց։ (Շիրվանզադե)
(հնց․) հավատի՝ վստահության անարժան, անհավատալի, անվստահելի
անհոգի, անխիղճ, անգութ։

անաստված, անօրեն, կրոնազուրկ, հեթանոս, անկրոն, կռապաշտ, ամբարիշտ, անդավանանք, հավատուրաց, (հնց․) անթլփատ, ապահավատ, (հզվդ․) նանրահավատ, հավատակորույս, չնչահավատ (բրբ․)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ disbeliever, infidel, atheist, irreligious, unbelieving, impious, sceptical գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ неверующий (ru) ‎(neverujuščij), иноверец (ru) ‎(inoverec), недоверчивый (ru) ‎(nedoverčivyj), скептический (ru) ‎(skeptičeskij), жестокий (ru) ‎(žestokij), бездушный (ru) ‎(bezdušnyj), безжалостный (ru) ‎(bezžalostnyj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։