Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ան•հը•նա•զանդ

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

ոչ հնազանդ, ոչ խոնարհ ◆ Ո՞վ է պզտիկն այն աղջիկ, Անհնազանդ, չարաճճիկ։ (Մկրտիչ Պեշիկթաշլյան)
չենթարկվող, ըմբոստ ◆ Խնդրեցին չստիպել իրենց անհնազանդ, գտնվել արքայի առաջ։ (Մուրացան)
(փխբ․) հարկ եղած վիճակում չմնացող, հարդարանքի չենթարկվող, անզուսպ, անզսպելի, կատաղի, մոլեգին ◆ Ձախ ձեռքում նա պահում էր զինվորական գլխարկը, իսկ աջով շուտ-շուտ ետ էր տալիս խիտ ու անհնազանդ մազերը։ Սերո Խանզադյան
(փխբ․) անզուսպ, անզսպելի ◆ Այն ժամանակ անհնազանդ արտասուքս կամ հառաչանք մի թեթև Եթե հանկարծ հայտնեն վիշտս… Դու մի՛ կարծիր, թե քեզանից կարեկցություն եմ խնդրում։ Հովհաննես Թումանյան

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ disobedient, intractable, defiant գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ непокорный (ru) ‎(nepokornyj), непослушный (ru) ‎(neposlušnyj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։