Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ան•մ(ը)•ռունչ

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

ձայն՝ ծպտուն չհանող, անձայն, անբարբառ ◆ Ու առյուծն իր առջևի թաթին վրա անմռունչ Անձանացած՝ կը թարթե իր մութ նայվածքը հեռուն։ (Ռուբեն Սևակ)
անտրտունջ, առանց բողոքի՝ տրտունջի ◆ Դու ստորացրիր նրան քո անմռունչ հպատակությամբ։ (Մուրացան)
(փխբ․) հլու, հնազանդ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ stilly, speechlessly գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ безмолвный (ru) ‎(bezmolvnyj), бессловесный (ru) ‎(besslovesnyj), безропотный (ru) ‎(bezropotnyj), безмолвно (ru) ‎(bezmolvno), бессловесно (ru) ‎(besslovesno), безропотно (ru) ‎(bezropotno) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։