Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ան•շահ

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

շահ չբերող, առանց շահի, անշահաբեր
անօգուտ, ապարդյուն ◆ Հանգեք իմ որբեր… իզուր են հուզմունք, իզուր են հուզմունք, իզուր և անշահ: Հովհաննես Թումանյան
անհատույց, անվարձ, դատարկաձեռն ◆ Ժրաջան աշխատողը չի մնա անշահ: (Ջիվանի)
շահի՝ օգուտի չձգտող, անշահասեր ◆ Ես կերգեմ ձեզ հետ անձնուրաց, հպարտ անշահ գործիչներ, որ անփառասեր… գոյության կռիվ մտաք անվեհեր։ (Շուշանիկ Կուրղինյան)
օգուտ չտվող, դատարկապորտ, անպիտան ◆ Ապրել եմ ուզում, բայց ոչ մեղկ կյանքով անհայտության մեջ, անշահ, բթամիտ, կամ արդ ու զարդին գերի ողջ մտքով։ (Շուշանիկ Կուրղինյան)
(ֆին․) տոկոս՝ շահ չբերող
Ադանա, Բաղեշ, Կարին, Նոր Նախիջևան, Պոլիս, Սվեդիա՝ վատ ◆ Աս ինչ անշահ բան կծախեն նե՝ կառնես։ (Հրաչյա Աճառյան)
Ադանա, Այնթապ՝ անճարակ, ձեռից բան չեկող ◆ անշահ մարդ
Խարբերդ՝ ծույլ, դանդաղաշարժ
Մարաշ՝ իզուր, ավելորդ ◆ Անշահ տեղը շուկա գնացինք։ (Հրաչյա Աճառյան)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ неприбыльный (ru) ‎(nepribylʹnyj), нерентабельный (ru) ‎(nerentabelʹnyj), бесполезный (ru) ‎(bespoleznyj), убыточный (ru) ‎(ubytočnyj), бескорыстный (ru) ‎(beskorystnyj), беспроцентный (ru) ‎(besprocentnyj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։