անսաստ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑnˈsɑst]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ան•սաստ
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Ածական
- չսաստված, չսաստվող ◆ Որս է անում, …իսկ ո՞ւմ որսն է զարկում անսաստ այդ տղան։ (Մկրտիչ Խերանյան) ◆ Ծովակն անհանգիստ էր, թեպետ ոչ անսաստհուզված։ (Մուրացան)
- անզուսպ, անսանձ, անհնազանդ
- (փխբ․) անընկճելի, աննվաճելի, անպարտելի ◆ Ո՞չ ապաքեն Կովկասն անսաստ պատէ կանգնած մինչև երկին, որ չհաղթի բուքը նրան, ինչքան սուրա մոլեգին։ Հովհաննես Թումանյան
Հոմանիշներ[խմբագրել]
- անզուսպ, անսանձ, անհնազանդ, հեստ, ըմբոստ, ամեհի, (հզվդ․) խեռ, ստամբակ, վզանուտ, խստերախ, խստապարանոց, անսաստելի, անընկճելի, անխոնարհելի, անսանձելի, անզսպելի, դժոխընկալ (հնց․)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։