անտառբուծություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [ɑntɑrbut͡sutʰˈjun]

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Գոյական

  1. (բնապ․) գիտություն, որն ուսումնասիրում է անտառի աճի ու զարգացման կենսաբանական գործոնները և դրանց փոխադարձ կապը միջավայրի հետ, մշակում է բնակլիմայական տարբեր պայմաններում անտառաճեցման, անտառի արդյունավետության բարձրացման ու վերարտադրման մեթոդներ, անտառի գլխավոր օգտագործման և խնամքի հատումների տեսական և գործնական հարցեր, բնական վերականգնման ու բարձրարժեք երկարակյաց անտառների աճեցման ուղիներ


Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Ս.Ա. Բալոյան, Բնապահպանական նշանակության տերմինների և բառակապակցությունների բացատրական բառարան, Երևան, «ՀՀ բնապահպ. նախ.-ն, Բնական պաշարների կառավ. և չքավ. նվազ. ծրագիր.», 2008 — 152 էջ։