անտառի գլխավոր օգտագործում

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [ɑntɑri ɡlχɑvɔɾ ɔɡtɑɡɔɾˈt͡sum]

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Բացատրություն

  1. (կնչ․) անտառի հումքային ռեսուրսների օգտագործման եղանակ, որն ապահովում է անտառից այնպիսի քանակի և որակի բնափայտի ստացում, որն առավելապես բավարարի տնտեսության փայտանյութի պահանջը


Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Ժ․ Հ․ Վարդանյան, Հ․ Յա․ Սայադյան, Անտառագիտական և կանաչապատման տերմինների հայերեն-ռուսերեն-անգլերեն բացատրական բառարան, Երևան, «ՀՀ ԳԱԱ բուսաբանական ինստիտուտի հրատարակչություն», 2008 — 338 էջ։