Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ան•տես

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

չտեսնվող, չերևացող, աներևույթ ◆ Հիմի բացել են հանդես երգիչները իմ անտես։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Անտես, անձայն մի քարավան գիշեր ու զօր կերթա, կերթա։ (Ավետիք Իսահակյան)
չտեսնված, նոր, անլուր, անհայտ
Արարատյան, Թբիլիսի, Ղարաբաղ, Վան՝ որին չեն տեսել, անծանոթ
(փխբ․) աննման ◆ Խանդութ Խանում… հուրի ասա, մի աննման, մի անտես: Հովհաննես Թումանյան
առանց տեսնվելու՝ նկատվելու

անտեսանելի կերպով, աննկատելի, առանց տեսնելու ◆ Ու հենց շողաց ցոլքն արևի՝ Անտես, անհետ չքացան։ Հովհաննես Թումանյան

աներևույթ, աննշմար, աննկատ, անտեսանելի, աննշմարելի, աննկատելի, աներևակ, աներևան, աներևելի։

անտես անել՝ առնել՝ թողնել - անուշադրության մատնել ◆ Մինչև անգամ մժեղներին էլ անտես չես արել։ (Ակսել Բակունց)
անտես մնալ - անուշադրության մատնվել ◆ Ցավից-դավից մնաս անտես և միշտ անվիշտ ու փարթամ։ (Շուշանիկ Կուրղինյան)
անտես-անճանաչ - անծանոթ, չտեսած և չճանաչած ◆ Ղլըցեք ամեագ ըն քաշըմ, ախճիկ մըծըցընըմ․ մին անտես-անճանանչու տամ։ (Տմբլաչի Խաչան)

Բաղադրյալ բառեր
անտեսանալ անտեսանելի անտեսանելիորեն անտեսանելիություն անտես-անհայտ անտես-անճանաչ անտես-աննման

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։