Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ աշ•խա•տու•նա•կութ•յուն

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

աշխատունակ լինելը, հոգեկան և ֆիզիկական զգալի քանակությամբ եռանդ տևականորեն շարժման մեջ դնելու և որոշակի աշխատանք մինչև վերջն ու բավարար որակով կատարելու ընդունակությունը ◆ Այդ մեթոդը սովորողների իմացական գործունեության ակտիվացման միջոցներ է ընձեռում, խթանում ընդհանուր աշխատունակություն, հիշողության, ուշադրության և հոգեբանական ինքնակարգավորման զարգացմանը։ (Մամուլ)
աշխատասիրություն ◆ Գեղարվեստական խառնվածքս շատ բան կարող էր` նկարչության մեջ բոլոր ժանրերը, կինո, թատրոն, թատրերգություն, ռեժիսուրա, գրականության մեջ էլ բոլոր տեսակները, խմբագրի աշխատանք և, գլխավորը, ճշգրտություն ու աշխատունակություն: (Աղասի Այվազյան)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Ա․ Ա․ Նալչաջյան, Հոգեբանական բառարան («Լույս» հրատարակչություն), Երևան, 1984 — 240 էջ։