ասմունք

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ աս•մունք 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Գոյական

  1. արձակ ու չափածո երկերի գեղարվեստական ընթերցման կամ արտասանության արվեստը
  2. արձակ և չափածո գեղարվեստական երկերի ընթերցանություն
  3. արտասանելու՝ խոսելու եղանակ
  4. Արարատյան, Թբիլիսի, Ղարաբաղ, Նոր Նախիջևան, Վան՝ ասված խոսք, ասույթ, ասելիք ◆ Օպեր ասմունքը մունք գիդըմ չընք հինչ ա։ Սահակ Ամատունի ◆ Իմ ասմունքս դա չի։ (Ակսել Բակունց)
  5. խոսակցության նյութ դարձած, ասած ◆ Կոզի հարյուր խոսող ընի, քյընյում ըմ իմ ասմունք յարեն։ Ահ
  6. Արարատյան, Ղարաբաղ, Մուշ, Վան, Ուրմիա՝ նույնն է՝ ժամասացություն ◆ Տերտեր․․․ կթողնի ժամ ուր ասմունքի խետ, կփախնի տյուս։ (Գ․Շերենց)
  7. գեղարվեստական ասմունք, արձակ և չափածո երկերի գեղարվեստական արտասանության արվեստ, էստրադայի ինքնուրույն ժանր

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. ընթերցմունք
  2. տե՛ս ժամասացություն

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Լևոն Հախվերդյան, Թատերագիտական բառարան, Երևան, «Հայաստան հրատարակչություն», 1986 — 208 էջ։