արապահ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ա•րա•պահ
արապահ1[խմբագրել]
- Վան՝ տան կտուրի չորս կողմը շինած բարձր պատ՝ պարիսպ, պատնեշ:◆ Կնիկ, մարդ, ճիժ, բիժ տանիքներ եղեր էին արապահներու ետևը կեցած, փողնի քարերը կուտակած էին, որ ճելոներուն գլխնին զարնեն։
- տանիքի եզրերին մի թզաչափ կղմինդրե պատ՝ տանիքի հողը պահելու համար:◆ Անթեղն կթռնի, կերթա, վեր արապահին կնստի։
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։