բաշ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [bɑʃ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ բաշ 

Ստուգաբանություն

Փոխառություն իրանական աղբյուրից. հմմտ. միջին պարսկերեն barəša-, սողդ. βarš (<* brša-), միջին պարսկերեն buš, պարսկերեն buš, paš, բելուջերեն bušk:

Գոյական

1. որոշ կենդանիների վզի երկար մազերի խուրձը ◆ Թևերն ոսկեհուռ, հրահեր բաշով Նժույգը տակին՝ սլացավ վերև։ Հովհաննես Հովհաննիսյան
2. (փխբ․) տղամարդու երկար ու խիտ մազեր
3. (փխբ․) գլուխ, գագաթ, կատար ◆ Արարատի բաշին սպիատակ ամպ է նստել։ ◆ Խոլ կայծակները հրեղեն սրով ծվատում էին վաշտերն ամպերի և արշավասույր՝ Փշրվում էին ճերմակ բաշերին հեռու լեռների։ (Ավետիք Իսահակյան) ◆ Քո փառքը—ծովի փրփուրն է միայն, որ զարդարում է բաշերն ալիքի։ (Ավետիք Իսահակյան)
4. տե´ս բաշիկ
5. անասունների ճակատի, ոտքի և այլնի վրայի սպիտակ նշան (գվռ.)
6. ճակատի վրայի մազափունջը, գլխի փարթամ մազերը ◆ Առաջ եկավ մի կարճահասակ, բայց համակրելի դեմքով շինական և ալեխառն բաշը թափ տվեց։ Դերենիկ Դեմիրճյան

Հոմանիշներ

1. վարսք (որոշ կենդանիների վզի երկար մազերի խուրձը)
2. տե´ս բաշիկ

Արտահայտություններ

1. ձիու բաշ
2. լեռան բաշ

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ mane գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ грива (ru) ‎(griva), чуб (ru) ‎(čub), гребень (ru) ‎(grebenʹ) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Ածական

1. (բրբ․) ճակատին սպիտակ նշան ունեցող ◆ բաշ եզ

Գոյական

1. Երզնկա, Խարբերդ, Սեբաստիա՝ ածուները՝ մարգերը իրարից բաժանող թումբ ◆ բաշ կապել
2. ծառուղիների մեջտեղն ընկած տափարակ հողամաս
3. Սվեդիա՝ դեզ
4. Պապեն՝ բույսի տերևները

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Գոյական

1. Վան՝ փոկ կամ երկաթե շղթա, որով սայլը կապվում է լծին, կապան

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։