Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ բա•րո•յա•կան

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

պարկեշտ, առաքինի ◆ բարոյական ընտանիք ◆ բարոյական մարդ
բարոյականության, օրինականության կանոններին, պահանջներին համապատասխանող ◆ Ատոմը լավ գիտեր զինվորյալի բարոյական անսահման իրավունքը։ Դերենիկ Դեմիրճյան ◆ Սամվելի դայակի բարոյական կրթության ծրագիրը շատ սահմանափակ էր։ (Րաֆֆի)
խրատական, դաստիարակչական ◆ Քիչ ուշադրություն էին դարձնում նրա դաստիարակության բարոյական կողմի վրա։ (Նար-Դոս)
տե՛ս բարոյախոս
բարոյականության կանոնները պահպանող, նրանց համաձայն վարվող
ընտանեկան (մասնավորապես՝ սեռական) կյանքում առաքինի` մաքուր
բարոյականության վերաբերող, բարոյականության հետ կապված
ներքին` հոգեկան աշխարհին վերաբերող, ոչ նյութական ◆ Այս խավարի ու լքման մեջ նա Արշակի միակ բարոյական հենարանն էր։ (Ավետիք Իսահակյան)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ moral, ethical, proper, modest գերմաներեն՝ դանիերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ нравственный (ru) ‎(nravstvennyj), моральный (ru) ‎(moralʹnyj), этический (ru) ‎(etičeskij), этичный (ru) ‎(etičnyj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

բարոյականություն, բարոյախոսական սկզբունք ◆ Դուք պարտական էիք պահեք այս վաճառատան մեջ ընդունված բարոյականը։ (Վահան Թոթովենց)
գրվածքից` առակից բխող բարոյախոսական եզրակացություն` խրատ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ morality, ethics, properness, modesty հունարեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։