բարոյական լեզու

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [bɑɾɔjɑkɑn lɛˈzu]

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

  1. (բրգ․) լուծելով բարոյական պրոբլեմները և հիմնավորելով իրենց բարոյական պահանջները, նորմաները, գնահատումները, ապացուցելով կամ հերքելով այս կամ այն դրույթը բարոյականության հացերի վերաբերյալ տարբեր տեսակետների բախման ժամանակ, մարդիկ օգտագործում են առհասարակ միևնույն հասկացությունները, չնայած նրանց գաղափարական դիրքորոշումների տարբերության, իսկ դրա հետ կապված՝ հաճախ նաև այն բովանդակության, որ նրանք դնում են այդ հասկացութունների մեջ (համամարդկայինը և դասակարգայինը բարոյականության մեջ), օգտագործում են կշռադատության որոշակի ձևեր և եղանակներ


Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Խմբագրությամբ Ի․ Ս․ Կոնի, Բարոյագիտական բառարան, Երևան, ««Հայաստան» հրատարակչություն», 1985 — 200 էջ։