բացականչել

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [bɑt͡sʰɑkɑnˈt͡ʃʰɛl]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ բա•ցա•կան•չել 

Բայ

  1. որոշ հույզ, վերաբերմունք արտահայտող ձայն հանել
  2. կոչել, գոչել, ձայնել, կանչել ◆ Ինչպես գեղեցիկ, ինչպես հրաշալի է մեր երկիրը, — բացականչեց նա հանկարծ։ (Մուրացան)

Հոմանիշներ[խմբագրել]

  1. գոչել, ձայնել, գոռալ, ճչալ, պոռալ (արևմտհ․), կանչել (ժղ․), կանչել, ձայնքել, (ձենքել), ձայն հանել, ձայն արձակել, ձայն տալ (որոշակի վերաբերմունք արտահայտող ձայն արձակել)

Արտահայտություններ[խմբագրել]


Աղբյուրներ[խմբագրել]