չթողնել, որ խոսի, բերանը փակել ◆ Ինչ ասըմ էր, բերանը բռնում էր։ Ամատ ◆ Պահպանել այն բարեկամությունները որոնք իր կռնակը շոյելով՝ իր բերանը բռնելու կը նկրտին։ (Գրիգոր Զոհրապ)
արգելել խոսել (առավ․ հարց) ◆ - Կնիկ, թող չես տար որ քիչ մ ա՝լ ես խոսիմ։ ◆ -Տեր ողորմյա, բերանդ ո՞վ բռնած է։Հակոբ Պարոնյան
խոսքը զսպել, բերանը փակել ◆ Է ֆտիկ [Է ֆդիկ] հանըմ կարող չէր բերանը բռնել, խել մը [«բավական»] բաներ ուզեց հասկանալ։
Արփ ◆ «Որ զիս տունը չգիտե, ալ ով պիտի բերանը բռնե»։ Համ
բերանը չբռնել ներքուստ չկամենալ մի բան ասել, խոսել ◆ - Ինչ ասես, անում էր։ Բերանդ չի բռնում, որ ասես։ (Նաիրի Զարյան)◆ -Պա՜րզ խոսիր, Առաքե՜լ ամի․․․ ◆ -Բա բերանս բռնո՞ւմ է, որ պարզ խոսեմ։