Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ բ(ը)ռ•բ(ը)•ռալ

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Վան՝ տևականորեն մայել, բառաչել ◆ Ու խալխը խառ, խեղճ ու թշվառ, ոչխար ու գառ բռբռային։ (Խաթաբալա)
Արարատյան՝ բարձրաձայն խոսել, ծիծաղել, հռհռալ
(փխբ․) Գանձակ՝ հոխորտալ, գոռոզաբար խոսել, մեծ-մեծ խոսել, պոռոտախոսել
Նոր Ջուղա՝ փնթփնթալ, մռթմռթալ, տրտնջալ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։