Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ գա•հա•զուրկ

Կազմություն[խմբագրել]

Արմատ՝ գահ, հոդակապ՝ -ա-, արմատ՝ զուրկ:

գահից զրկված, գահընկեց եղած ◆ Մեկը վրաց գահազուրկ թագավորի տղան էր։ (Ավետիք Իսահակյան) ◆ Ապա առաջնորդել են մեզ տարիներ երկար, արքաներ անժողովուրդ և գահազուրկ: Եղիշե Չարենց
գահից՝ թագավորական իշխանությունից զուրկ, իր թագավորությունը, պետական իշխանությունը չունեցող (երկրի մասին)

գահընկեց, գահավեժ, թագազերծ, թագակործան, թագակորույս
թագազուրկ, թագավորազուրկ, արքայազուրկ, անգահ, անթագ, անթագավոր, անթագակիր, անարքա

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ лишенный престола (ru) ‎(lišennyj prestola), низвергнутый с престола (ru) ‎(nizvergnutyj s prestola) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։