Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ գա•հա•կալ

Կազմություն[խմբագրել]

Արմատ՝ գահ, հոդակապ՝ -ա-, արմատ՝ կալ:

գահը գրավող թագավոր ◆ Ութ նշանավոր բանաստեղծներ էին ապրում արքունիքում։ Նրանք չքնաղ երազներով զարդարում էին երիտասարդ գահակալի կյանքը։ (Ավետիք Իսահակյան) ◆ Գութը գահակալ արքայի համար թագիցն ավելի վայելող զարդ է։ Շեքսպիր
(եկեղ․) կրոնապետ ◆ Հայրապետական հարստությունները մեծ մասամբ սրբությանց ժողովածուներ և նախնի գահակալներից ժառանգած թանկագին իրեր էին։ (Մուրացան)

թագավոր, արքա, միապետ, կայսր, տիրակալ, թագակալ, ինքնակալ, կեսար (հռոմեական), շահ (պարսկական), շահնշահ, արքայից արքա, թագավոր թագավորաց, ցար (ռուսական), սուլթան (մահմեդական), նեգուս (հաբեշական), փարավոն, (Հին Եգիպտոս), փադիշահ (արևելյան), (հնց․) ծիրանավոր, աշխարհակալ, աշխարհատեր,
կրոնապետ

Բաղադրյալ բառեր
գահակալել գահակալում գահակալական գահակալություն

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ Patriarchs գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ patriarches իտալերեն՝ patriarches հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ царь (ru) ‎(carʹ), глава церкви (ru) ‎(glava cerkvi), католикос (ru) ‎(katolikos), царствующий (ru) ‎(carstvujuščij) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝ patriarches

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։