գլխաբարձ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɡlχɑˈbɑɾd͡z]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ գ(ը)լ•խա•բարձ 

Գոյական

1. Արարատյան՝ գլխի տակ դնելու բարձ ◆ Հերը քնել ա առանց գլխաբարձի: (Ստեփանոս Մալխասյանց)
2. Լոռի, Կարին՝ թախտի մի կողմում շեղ կերպով ամրացված տախտակ, որի վրա բարձ են դնում
3. Լոռի՝ գլուխը բարձր պահող

Հոմանիշներ

1. բարձ

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։