գղիճ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ գ(ը)•ղիճ
- Մուշ՝ արտ կամ հող, որի վերին շերտի տակ կավային խավ կա ◆ Կավճային խավերով հատակ ունեցող հողը կամ արտը կկոչվի տաթ կամ գղիճ։ Ահ
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։