Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ դաւանել վանկեր՝ դա•վա•նել

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

(կրոն․) որևէ կրոնի՝ դավանության հետևել
(փխբ․) որպես հիմնական՝ ղեկավար սկզբունք ընդունել, իր դավանանքը համարել
(փխբ․) (արևմտհ․) ընդունել, համարել, կարծել ◆ Երկուքն ալ ինքնզինքնին անպարտելի կդավանին այդ մարզին մեջ։ Լևոն Շանթ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ avow գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։