դելիկտ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [dɛˈlikt]

Ստուգաբանություն

< деликт < լատ. delictum - իրավախախտում

Գոյական

1. (իրավ․) իրավախախտում
2. քաղաքացիական իրավախախտում, որը առաջ է բերում հասցված վնասի հատուցման պարտավորվածություն
3. (իրավ․) դելիկատային պատասխանատվություն․ քաղաքացիական իրավունքում պատասխանատվություն նյութական վնաս պատճառելու համար
4. (դիվ․) օրենքի խախտում։ Միջազգային հարաբերություններում նշանակում է պետության կողմից միջազգային իրավունքի նորմերի խախտում
5. (տնտգ․) ցանկացած իրավախախտում, այսինքն՝ անօրինական գործողություն, զանցանք, հանցագործություն

Թարգմանություն

• անգլերեն՝ delict
• ռուսերեն՝ деликт (ru) ‎(delikt)
• լատիներեն՝ delictum

Աղբյուրներ

• Աշոտ Հայրապետյան, Օտար բառերի բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «հեղինակային հրատարակություն», 2011 — 643 էջ։
• Արեն Կոբալյան, Իրավաբանական համառոտ բացատրական բառարան, Վանաձոր, 2005 — 80 էջ։
• Լիլիթ Թութխալյան, Դիվանագիտական տերմինների և հապավումների բառարան (Տիգրան Մեծ), Երևան, 2004 — 56 էջ։
• Կիրակոսյան Գրիգոր, Ղուշչյան Համազ, Տիգրանյան Իշխան, Տնտեսագիտական բացատրական բառարան (Ամարաս), Երևան, 1999 — 464 էջ։