դոր

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ դոր 

դոր 1

1. Արարատյան, Նոր Բայազետ, Նոր Նախիջևան, Մուշ, Վան, Գավաշ, Շատախ՝ դեպի ուր ◆ Վեկալում ասում ա էսդու ճամբախը դորն ա։ Ահ
2. Մուշ, Մոկս, Շատախ՝ որտեղ, ուր ◆ Մարդուն դոր որ ցավա, հոգին էլ էն տեղն է։ Ահ ◆ Դոր որ պաղ աղբյուր կա, դու կանանչ, ես ցողն ի վերա։ Քուչակ ◆ Լոս քո տեսնողին, դո՞ր մնացիր մարդ։ Գուրգեն Մահարի

Արտահայտություններ

1. դոր որ կա - Նոր Ջուղա՝ ինչպես որ լինի ◆ Դոր որ կա պիտի օգնենք, որ ոտի կանգնի։ (Վաղարշակ Տեր-Սուքիասյան)
2. բանին դորը - Սեբաստիա, Խարբերդ, Ակն՝ շիտակը, ճշմարիտը ◆ Էս բանին դորը կխոսիմ։ (Առաքել Քեչյան)

դոր 2

1. Արարատյան, Նոր Բայազետ, Ուրմիա, Կարին, Մուշ, Տարոն, Սասուն, Վան, Գավաշ, Մոկս, Շատախ՝ հերթ ◆ Հիմի դորըը քունն ա, ասա տենանք քու գլխովը ի՞նչ ա անց կացե։ ՏՆՀ ◆ Դու պրծար, դորն էկավ ձի։ Սասնա ծռեր ◆ Էսօր դորն իկե թագավորու աղջկան։ Ահ
2. Վան՝ պահ, ժամանակ
3. Մոկս, Շատախ՝ հետո, ապա ◆ Շատ տըվին առին, թալըցին պըռնըցին, դոր սիցին։ (Մարո Մուրադյան) ◆ Փարեն կտամ, դոր ինձ կուզիս։ (Ձեռագիր)
4. Շատախ՝ այս անգամ ◆ Դոր (այս անգամ) կես սըհաթ ճամբախ քելըցին։ Ահ

Արտահայտություններ

1. դոր մը - Վան՝ մի պահ, մի քիչ ժամանակ
2. դորե դոր - Վան՝ տե՛ս դորեդոր

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։