դվիթ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ դը•վիթ
- Արարատյան, Ղարաբաղ, Նոր Բայազետ, Կարին, Սասուն, Մոկս՝ ◆ Հին ձևի թանաքաման, որը մի պղնձյա տուփ էր, մեջը պահվում էր գրիչը, իսկ ծայրին ամրացված էր լինում քանաքի ամանը, գործածվողները այն, սովորաբար, պահում էին գոտկածալում, կաղմար։ (Խաչատուր Աբովյան) ◆ Ասում են գիր ու ղալամ չգիտես, բայց․․․ դվիթը գոտիկիդ ես խրել։ (Պերճ Պռոշյան) ◆ Դավիթ կա անու տան։ (Ջիվանի)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։