Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ դ(ը)•րախ•տա•շունչ

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

(բնստ․) դրախտի շունչ ունեցող, բուրումնավետ, դրախտաբույր ◆ Քո զեփյուռներդ վերըստին դրախտաշունչ կըփչեն, և թռչուններդ կուգան ետ։ թեք

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ благоухающий (ru) ‎(blagouxajuščij), ароматный (ru) ‎(aromatnyj), благовонный (ru) ‎(blagovonnyj), душистый (ru) ‎(dušistyj), благоухая (ru) ‎(blagouxaja), источая аромат (ru) ‎(istočaja aromat) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։