(թատր․) բնականոն-ժամանակագրական դրսևորում, երբ դեպքերը զարգանում են բնական հաջորդականությամբ (ամբողջ դասական թատերագրությունը մինչև նորագույն ժամանակները)
հետադարձ-վերլուծական, երբ նախ ցույց է տրվում գործողության արդյունքը, ապա կծիկը քանդվում է դեպի ետ` բացահայտելով արդյունքին նախորդող հանգամանքները (այդպես է գրված, օրինակ, Ջոն Պրիստլիի «Նա եկավ» դրաման)
այդ երկու ձևերի համադրությունը, երբ ներկա ժամանակում կատարվող գործողությունը մերթընդմերթ ընդատվում է դեպի անցյալը շեղումներ կատարելու նպատակով (այդպես է գրված, օրինակ, Կարել Չապեկի «Մայրը» դրաման)
