եկեղեցական հնագիտություն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [jɛkɛʁɛt͡sʰɑkɑn hnɑɡitutʰˈjun]

վանկեր՝ ե•կե•ղե•ցա•կան հ(ը)•նա•գի•տութ•յուն 

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

[հուն.` archilaogia- բառացի` պատմոություն անցյալի մասին]

  1. կրոնական դիսցիպլին, որն զբաղվում է հին քրիստոնեական եկեղեցու ծեսերի, սովորույթների և կառուցվածքի ուսումնասիրությամբ, հնագիտական պեղումների միջոցով փորձում է ապացուցել պատմության քրիստոնեական ըմբռնումը


Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Յու․ Ա․ Բախնիկին, Մ․ Ս․ Բելենկի, Ա․ Վ․ Բելով և ուրիշ․։ Մ․ Պ․ Նովիկովի խմբ․, Աթեիստի գրպանի բառարան («Հայաստան» հրատարակչություն), Երևան, 1983 — 308 էջ։