եղունգ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [jɛʁuŋɡ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ե•ղունգ
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Բնիկ հնդեվրոպական՝ *longh-՝ *ongh-*nogh- արմատից (*ongh-li- ձևի կողքին). հմմտ. հին հնդկերեն nakhá-, հունարեն όνυζ, լատիներեն unguis, հին վերին գերմաներեն nagal, լիտվերեն nãgas, ռուսերեն ноготь «եղունգ»։
Գոյական
- եղջերային կազմությամբ բարակ կիսաթափանցիկ շերտ մարդու մատների ծայրին՝ երեսի կողմից ◆ եղունգներով, ագուռներով խիճ կհանեն արտի հողեն (Ավետիք Իսահակյան)
- քանդակագործական գործիք, եղնգաձև քերիչ (մսնգ․)
- տե՛ս եղնգնաքար
- կենդանու ճանկ (խսկց․) (անհնձն)
Ածական
- եղնգաչափ, աննշան՝ չնչին չափով՝ քանակությամբ
Հոմանիշներ[խմբագրել]
- տե՛ս մագիլ
Արտահայտություններ[խմբագրել]
- եղունգ ու միս լինել իրար հետ - շատ մտերիմ՝ խորհրդակից՝ գործակից լինել
- եղունգը մսից չես բաժանի - հարազատին հարազատից բաժանել հնարավոր չէ
- եղունգներն իրար քսելը - ուրիշներին կռվելու դրդել՝ հրահրել, կռվեցնել
- եղունգի վրա գրել - պարտքը՝ պարտավորությունը՝ խոստումն ուրանալ
- եղունգին մտիկ տալ՝ նայել - գուշակություն անել (եղունգին նայելով)
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։