երկանակաճ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ եր•կան•ա•կաճ 

  1. Խարբերդ, Բալու՝
  2. Երկարականջ
  3. (փխբ)Հիմար, տգետ, անկիրթ, էշի նման մարդ։

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։